Friday, December 16, 2011

16. To jest ta noc.



Guus Meeuwis - Het is een nacht


Je vraagt of ik zin heb in sigaret
Het is twee uur 's nachts, we liggen op bed
In een hotel in een stad, waar niemand ons hoort
Waar niemand ons kent en niemand ons stoort
Op de vloer ligt een lege fles wijn
En kledingstukken die van jou of mij kunnen zijn
Een schemering, de radio zacht en deze nacht heeft alles
Wat ik van een nacht verwacht

Het is een nacht, die je normaal alleen in films ziet
Het is een nacht, die wordt bezongen in het mooiste lied
Het is een nacht waarvan ik dacht dat ik hem nooit beleven zou
Maar vannacht beleef ik hem met jou
Ik ben nog wakker en staar naar het plafond
En denk aan hoe de dag lang geleden begon
Het zomaar er vandoor gaan met jou
Niet wetend waar de reis eindigen zou
Nu lig ik hier in een wildvreemde stad
En heb ik net de nacht van mijn leven gehad
Maar helaas er komt weer licht door de ramen
Hoewel voor ons de wereld vannacht heeft stilgestaan

Het is een nacht, die je normaal alleen in films ziet
Het is een nacht, die wordt bezongen in het mooiste lied
Het is een nacht waarvan ik dacht dat ik hem nooit beleven zou
Maar vannacht beleef ik hem met jou
Maar een lied blijft slechts bij woorden
De film is in scene gezet
Maar deze nacht met jou is levensecht

Het is een nacht, die je normaal alleen in films ziet
Het is een nacht, die wordt bezongen in het mooiste lied
Het is een nacht waarvan ik dacht dat ik hem nooit beleven zou
Maar vannacht beleef ik hem met jou

En ik hou alleen nog maar van jou
En ik hou alleen nog maar van jou

Monday, December 12, 2011

15. Ogień



Przytul mnie
Niech nic nie zdoła ugasić naszego Płomienia.





Źle, źle. Wszystko źle!



Wplątałam się w błędne koło bezsensu i bezsilności. Sama się napędzam złymi myślami, trwam w bezowocnym bezruchu.
Moje sumienie krzyczy "Ruszże się w końcu! Ćwicz! Płacz, że boli, poczuj słone łzy i pot, niech zabraknie ci tchu!"
Lecz mózg odpowiada "Ale... Po co..."


Friday, December 9, 2011

14. Strach przed nowym



I want  you to promise
That  you will never let me go.




Wybaczcie mi tą przerwę w pisaniu. Mnie samej nie jest to na rękę.
Niestety pojawiły się pewne problemy w związku ze zmianą dostawcy Internetu i stały dostęp będę miała dopiero od stycznia. Jednakże ani śmiem narzekać – takie przymusowe odcięcie się od wirtualnego świata dobrze mi robi, w końcu lepiej gospodaruję czasem, kończę czytać dawno zaczętą szóstą część Harrego Pottera, a w kolejce niecierpliwie czeka wspaniała książka Julesa Verne - Wokół Księżyca.

Muszę jednak przyznać, że brakuje mi możliwości pisania tutaj. Zaczęłam znów codziennie pisać w moim papierowym pamiętniku, lecz to nie to samo.





Dni powoli tracą swoją wartość, stają się tylko przeszkodą do pokonania. Powoli zbliża się 20. grudnia, dzień, w którym znów spotkam się z Nim, poznam Jego rodzinę, spędzę z Nim 3 tygodnie.

Boję się.

I nic tego nie zmieni. Strach zniknie dopiero, gdy Jego młodsi bracia – Devin, Damian i Giovanni - mnie polubią, gdy rodzice zaakceptują.
Jest to tym straszniejsze, gdyż nie mogę nic zrobić, muszę być po prostu sobą. Nie ma tu miejsca na zakładanie fałszywych masek… A dziś ciężko jest zostać zaakceptowanym przez drugiego człowieka.


W świecie ponurym i smutnym, gdzie człowiek szczęśliwy, dzielący się uśmiechem z obcymi na ulicy zostanie zakwalifikowany do gatunku „czubków i typów co najmniej niebezpiecznych”.

I choć jest ich coraz mniej, można jeszcze spotkać te Wyspy Szczęścia pośród czarnych wód Obojętności. Babcia poprawiająca ci kaptur, bo się krzywo ułożył, starszy Pan przepuszczający cię w drzwiach mówiąc przy tym z uśmiechem „proszę, młoda damo” czy ekspedientka w cukierni żegnająca się słowami „miłego dnia”.

Czy zaznając takiej dobroci świat nie wydaje się od razu piękniejszy?









Płatki śniegu wirują w powietrzu niczym małe nadobne baletnice, w skupieniu wykonujące swój niepowtarzalny układ taneczny.

Kot pogrążony w płytkim śnie wygrzewa mi kolana, akompaniując mi cichym mruczeniem.


Thursday, December 1, 2011

13. Klucz



Slow down and enjoy life.  
It's not only the scenery you miss by going too fast
- you also miss the sense of where you are going and why.





Dreszcz przeszył me ciało. Szczelniej owinęłam się kocem i zacisnęłam palce na gorącym kubku wypełnionym aromatyczną herbatą o smaku pomarańczy i goździków.
Kot przeciągnął się, sennie spoglądając w moje oczy.
Radio cicho odtwarza moje ulubione utwory, tworząc miłą atmosferę.
A ja, owinięta kocem i popijająca pyszny napój, uczę się japońskiego na kolokwia.





Grudzień już zawitał do mojego świata.
Wszędzie wokół czuć święta, pogoda nie pozostawia złudzeń - teraz nastało panowanie zimna, ciemności i wiatru.


Lecz w sercu nadal sierpień...

Monday, November 28, 2011

12. Oceans apart...



Oceans apart, day after day
And I slowly go insane
I hear your voice, on the line
But it doesn't stop the pain
If I see you next to never
How can we say forever

 


Słyszysz mój głos?
W milczeniu łzy wyszeptują Twe imię, jedna po drugiej spływając po moim policzku. Szaleńcze połączenie szczęścia ze smutkiem, radości z tęsknotą powoduje, że me serce szaleje.

Czy to jeszcze zauroczenie... czy może już Miłość?




Wherever you go, whatever you do
I will be right here waiting for you
Whatever it takes, or how my heart breaks
I will be right here waiting for you

I took for granted, all the times
That I thought we'd last somehow
I hear the laughter, I taste the tears
But I can't get near you now
Oh can't you see it baby
You got me going crazy

Wherever you go, whatever you do
I will be right here waiting for you
Whatever it takes, or how my heart breaks
I will be right here waiting for you
I wonder how we can survive this romance
But in the end if I'm with you I'll take the chance

Oh can't you see it baby
You got me going crazy

Wherever you go, whatever you do
I will be right here waiting for you
Whatever it takes, or how my heart breaks
I will be right here waiting for you





-I have a mission.
-mission?
- To not let the words "I love you" become empty.

Wednesday, November 23, 2011

11. ?

Myśli rozpierzchły się na cztery strony świata
Pozostały same pytania
Bez choćby jednej odpowiedzi.



Kimże ja jestem?

Jakim prawem mam możliwość podejnowania decyzji, które - chcąc, nie chcąc - krzywdzą innych i mnie samą?

Mam na sobie skazę, której nawet śmierć nie wymaże.

Poczucie bezsensu istnienia zmaga się z każdą chwilą, każdy oddech jest cichym szeptem pełnym żalu i skruchy, każde westchnięcie staje się prośbą o zakończenie mej marnej egzystencji.


I jak na złość, jedno głupie uczucie, jedna pozornie zwykła osoba sprawia, że chcę kontynuować przegraną już na starcie walkę, chcę zmienić mój przeklęty los... Powoduje, że w mojej głowie zrodziła się absurdalne pragnienie bycia szczęśliwą!

Egoizm wygrywa ze skruchą, wola przetrwania jest silniejsza od rozsądku.
Walczę, choć szansa na wygraną równa się zeru
Walczę, choć przez to znów ranię wszystkich wokół
Walczę...



...Nie jestem sama.



Sunday, November 20, 2011

10.




Usłysz mój krzyk
Przyleć
Podaj mi dłoń
I nigdy nie opuszczaj.

Wednesday, November 16, 2011

9. Kto nigdy nie żył...

Who has never lived, never gonna die
Nothing has lose this one, who didn't have anything
This one, who has never loved, don't know what's missing
Don't know, what's bitterness, who has been dreaming without dreams




Udajemy innych przed całym światem
Nie spostrzegając,
Że z czasem udajemy innych przed samym sobą.

Ofiary systemów politycznych, przemian społecznych i gospodarczych
Zatracamy się i nie potrafimy
Odnaleźć spokoju duszy.


Bo kto nigdy naprawdę nie żył...
nigdy nie umrze.


Saturday, November 12, 2011

8. Agony.



Niemy krzyk rozpaczy podnoszę do gwiazd,
miotam się w pętach bezradności i niemocy.




Nie potrafię pisać.
Słowa nie chcą się układać w sensowne zdania, łzy obficie zraszają klawiaturę.
Czemu, czemu do cholery nikt nie uszanuje mojego szczęścia?
Zmuszona do walki z całym światem, raniona w pierś spadam w przepaść. Jedyne, co mogę zrobić, to wyciągnąć dłoń w stronę nieba, swym intensywnym błękitem szydzącym ze mnie, i patrzeć, jak skraj klifu się oddala.
Zamykam więc oczy, rozkładam ręce...
I wyczekuję momentu, w którym uderzę o skalistą ziemię.


Thursday, November 10, 2011

7. Gift


Zakup biletów lotniczych do Eindhoven wyczyścił moje konto bankowe do ostatniego grosza i sprawił, że na moich ustach wciąż panuje uśmiech :)
Teraz tylko zostaje mi czekać - 40 dni.

 
You are my gift from God.

 
Mój kot wygląda przez okno w skupieniu.
Nieruchoma, porusza tylko nerwowo ogonem
Zaś ptak, siedzący na gałęzu drzewa
Niczego nieświadomy obserwuje okolicę.
O czym ona myśli...?
Niektórzy są jak zamknięte koty w czterech ścianach
Ograniczeni przez ściany i szyby zakazów, reguł.
Inni są jak te ptaki szybujące
Nieskrępowane niczyim słowem i gestem.
A Ty... kim jesteś?

Sunday, November 6, 2011

6. Przyloty i odloty.


Budzik swym dźwiękiem brutalnie przeciął ciszę nocy. Otworzyłam oczy i zobaczyłam Jego uśmiechniętą twarz i zmęczone oczy  niezasłonięte okularami. Wstaliśmy, spakowaliśmy swoje rzeczy i wyszliśmy w pośpiechu.

Pociąg delikatnie się kołysał, w przedziale byliśmy tylko my. On przysnął opierając się o mnie, po chwili ja zrobiłam to samo, wtulając się w jego ramię.

Warszawski autobus pędził przez miasto. Siedzieliśmy obok siebie, śmiejąc się głośno i robiąc zdjęcia Jego kamerą. W powietrzu czuć było lekkie napięcie...

Dotarliśmy na lotnisko sporo przed odlotem. Usiedliśmy w cichym zakątku, On wyjął kamerę i zaczęliśmy się wygłupiać, robić zdjęcia i filmiki... wszystko, by tylko nie myśleć o odlocie. Gdy check - in do Eindhoven został otwarty atmosfera zgęstniała. Choć do odotu pozostała ponad godzina, nie mogliśmy się odpędzić od smutnych myśli.
Ostatnie godzina, kiedy mogę Go dotknąć.
Pocałować.
Przytulić.
Wyszeptać sekrety mego serca wprost do Jego ucha.
Poczuć Jego ciepłą dłoń, delikatne palce na moim policzku.

Moje łzy powoli spadały na nasze splecione dłonie.



Czas znów ruszył naprzód,
Rozkoszne dwanaście dni odcięcia się od Świata pozostaną na zawsze w mej pamięci.

Lecz trzeba powrócić do rzeczywistości, nawet jeśli jest ona szara i brutalna.
A muszę przyznać z uśmiechem na twarzy, że moja rzeczywistość nie jest tak szara. Ciężko pracując stworzyłam swój Świat. Może nie idealny, ale... swój.

Ustaliliśmy, że do następnego spotkania nie będziemy odliczać dni (pozostało ich 47 ;P). On powiedział, że przez odliczanie dni straciły swoją wartość, i każdego poranka tęsknił za wieczorem, gdy mógł skreślić jeden dzień z kalendarza i powiedzieć "jeszcze tylko ... i ją zobaczę". W duchu przyznaję mu rację, gdyż tak samo myślałam i ja.




Całowałam go bez opamiętania, każdy pocałunek traktując jako ostatni. Lecz każdy wydawał się niepełny, więc musiałam go poprawić kolejnym... i kolejnym... W końcu odepchnęłam go od siebie i szepnęłam "go... otherwise you will never come back home... go!". On podszedł do mnie, złapał za ręce, pocałował w czoło, odszepnął "I love you", odwrócił się i przeszedł przez bramkę znikając mi z oczu.

Szłam niczym zombie, pozbawiona myśli, pozbawiona uczuć. Nawet nie zauważyłam, że znalazłam się już na parterze, i to w znajomym mi miejscu... powoli myśli i wspomnienia zalały mój umysł, niczym podgłaśniany dźwięk  od zera w telewizorze. To tu, w sali przylotów, czekałam na Niego z ojcem, to tu rzuciłam się w Jego ramiona, tu rozpoczęła się nasza ponad 3tygodniowa baśń. Spojrzałam na tablicę z przylotami, a na mojej zapłakanej twarzy w końcu zawitał uśmiech.

Tuesday, November 1, 2011

5. Gwiazdy


Cisza.
Delikatny wiatr strąca ostatnie złote liście z drzewa.
Znad kubka unosi się para, a aromat herbaty i pomarańczy wypełnia pokój.
On siedzi na łóżku, ubrany w brązowy, lekko wygnieciony T-shirt i szare spodnie.
Niebieskie światło laptopa oświetla Jego twarz.
Kot śpi między nami, mrucząc z rozkoszy.


Za oknem panuje ciemność
Drzewo pozbawione liści
Wyciąga swe nagie gałęzie
W stronę świetlistych gwiazd.

Thursday, October 27, 2011

4. Skrzydła


Love is in the air ~~

 


I znów pustka w mej głowie nie pozwala mi złożyć sensownych zdań.
Skrzydła motyli lekkie niczym cichy szept wirują w moim brzuchu.



Saturday, October 22, 2011

3. Love


The chance to love and be loved exists no matter where you are.
                                                                                                           ~ Oprah Winfrey



Unoszę się na fali rozkoszy i wypełnia mnie błogie uczucie spełnienia.
Czyżby Miłość miała aż tak wielką siłę sprawczą...?
Moje wątpliwości, obawy i smutki powoli znikają. A to wszystko dzięki Niemu.





We are
People who need to love, because
Love is the soul's life,
Love is simply creation's greatest joy.
                                                                                                ~ Hafiz of Persia




Przede mną kilka dni spokojnej egzystencji. Powrót do świata i rzeczywistości jest koniecznością, jakby przebudzeniem z wspaniałego snu. Nie boję się powiedzieć, że to był najlepszy tydzień w moim życiu. Jeszcze nigdy nie miałam tak wspaniałych siedmiu dni!
Romantyczna kolacja w restauracji, wspaniały wieczór w niesamowitej, ulotnej atmosferze, blask świec wraz z piękną muzyką...








Happiness, joy, love.

Wednesday, October 19, 2011

2. Szczęśliwi czasu nie liczą.



Szczęśliwi czasu nie liczą.




Rozpływam się w rozkoszy, owiewa mnie słodki zapach miłości. Zawsze warto czekać na coś wspaniałego, bowiem czekanie wzmaga apetyt i sprawia, że rzeczy z pozoru zwykłe stają się czymś niesamowitym. Zwykły gest, spojrzenie, uśmiech... to wszystko nabiera wielkiej mocy.
Wspaniałej mocy.



Friday, October 14, 2011

1. From the depth of Silence.

 



Z lekką obawą... witam ponownie.

Tyle myśli wiruje w mej głowie, niczym jesiennie liście strącone z drzewa mocnym podmuchem zimnego wiatru.
Kolejny początek, szansa, czy może przekleństwo?
Czy dane mi będzie osiąść spokojnie i zaznać upragnionego spokoju?

Okaże się w przyszłości.